1سابقه و هدف: پشه های آئدس به ویژه گونه های آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس، به دلیل ویژگی های خاص بیولوژیکی و اکولوژیکی دارای سازگاری و قدرت استقرار بالا در شرایط آب و هوایی مختلف از جمله ایران بوده و به همین دلیل از آن ها به عنوان پشه های مهاجم نام برده می شود. این پشه ها که به عنوان یک مشکل جدی برای سلامت انسان شناخته شده اند، از نظر انتقال بیماری های آربوویروسی بسیار مهم از قبیل تب دانگ، چیکونگونیا، ویروس زیکا و تب زرد اهمیت بسیار زیادی دارند. باتوجه به اهمیت این بیماری ها بر نظام بهداشتی و سلامت انسان، و هم چنین گزارشات متعددی مبنی بر شیوع بیماری های آربوویروسی ازطریق پشه های آئدس در کشورهای مختلف، برنامه های مختلفی برای کنترل پشه های آئدس پیشنهاد شده است. در نتیجه معرفی روش های مناسب برای کنترل پشه های آئدس می تواند در کاهش انتقال این بیماری ها و حفظ سلامت انسان نقش قابل توجه ای را ایفا نماید. بنابراین، این مطالعه مروری با هدف ارزیابی کاربرد هر یک از روش های کنترل پشه های آئدس، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری روایتی در خصوص معرفی و کارآیی روش های مختلف کنترل پشه های آئدس است. جمع آوری اطلاعات در مورد روش های کنترل آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس از پایگاه های داده های علمی بین المللی (Pub Med، Wb of Science، Google Scholar، (Sciencedirect, Scopus) Elsevier،Lilacs ) و داخلی (پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID)، کتابخانه پزشکی ایرانی (medlib)، بانک اطلاعات نشریات کشور (magiran)، مرجع دانش (civilica)، بدون محدودیت زمانی- زبانی گردآوری گردیده است. اطلاعات گردآوری شده براساس عملکرد هر یک از روش های ذکر شده استخراج، دسته بندی، تحلیل و در تدوین این مقاله مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت از مجموع 10202 مقاله استخراجی و با در نظر گرفتن معیارهای خروج و ورود تعداد 123 مقاله در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: به طور کلی اهداف مربوط به استفاده از روش های مختلف کنترل پشه های آئدس بسته به کشور مورد نظر، شرایط اپیدمیولوژیک، منابع و اولویت های محلی متفاوت است، اما در یک قالب کلی، به ترتیب پیشگیری از بیماری، کاهش جمعیت پشه ها و قطع انتقال بیماری، جلوگیری از استقرار پشه ها و شیوع بیماری، کاهش مزاحمت ها و در نهایت شناسایی گونه/گونه های مهاجم جدید در اولویت قرار دارند. مناسب ترین روش های کنترل آئدس ها به پنج دسته تقسیم می شوند. دسته ها شامل، روش های محیطی که در برگیرنده کاهش زیستگاه ها و منابع رشدی پشه ها است، روش های شیمیایی که مبتنی بر استفاده از انواع حشره کش های شیمیایی و تنظیم کننده های رشد حشرات است، روش های مکانیکی که شامل استفاده از انواع تله ها است، روش های بیولوژیک که شامل استفاده از انواع دشمنان طبیعی است و روش های ژنتیکی که در برگیرنده مهندسی ژنتیک و تکنیک های عقیم سازی پشه ها است، می باشد. لازم به ذکر است که هر کدام از این روش ها می تواند نقش قابل توجه ای در استقرار پشه های آئدس و گسترش بیماری های آربوویروسی و در نتیجه کاهش موارد ابتلا و مرگ انسان در نظام سلامت و بهداشتی داشته باشد. استنتاج: باتوجه به معرفی روش های مختلف کنترل پشه های آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس و اولویت هر کدام از روش های کنترلی ارائه شده، ذکر این نکته ضروری است که روش کنترل آئدس ها بستگی زیادی به شرایط محیطی منطقه، مرحله استقرار پشه ها و نیز فاز جمعیتی پشه ها و بیماری های ناشی از آن دارد. بنابراین پیاده سازی و ارزیابی برنامه های کنترل پشه های آئدس از طریق روش های مختلف به ویژه مدیریت تلفیقی ناقلین امکان پذیر است که مستلزم دخالت و هماهنگی مقامات محلی، ملی و عموم جامعه در جهت رسیدن به اثرات کنترلی مقرون به صرفه و ماندگار است.

سابقه و هدف: به دلیل توسعه تجارت و مسافرت و وجود برخی مشکلات در کنترل آئدس های ناقل، تب دانگ به مشکل عمده ی بهداشت عمومی در بسیاری از مناطق دنیا تبدیل شده است. هدف از این خلاصه سیاستی، تجزیه وتحلیل داده ها و ارائه سیاست های مناسب مبتنی بر شواهد برای کنترل تب دانگ و پیشگیری از آن است. مواد و روش ها: پـژوهـش حاضر از نوع مرور نظام مند به منظور تدوین خلاصه ی سیاستی در ایران است که بر اساس اجزای یک خلاصه ی سیاستی در سه مرحله انجام گرفت. مرحله ی اول: به تشخیص و توصیف مشکل به صورت هدفمند و با بررسی مستندات علمی از طریق جست وجو در پایگاه های علمی داخلی و خارجی، وب سایت ها، گایدلاین ها و کتاب ها پرداخته شد. مرحله ی دوم: پیش نویسی از عناصر اولویت دار مرتبط با چهارچوب سیاستی را نویسنده ی اول تهیه کرد و آن را با سایر نویسندگان به بحث گذاشت. مرحله سوم: دسته بندی و جمع بندی سؤالات پیش نویس انجام شد و سپس، گزینه های سیاستی نهایی با توافق نویسندگان تدوین شد. یافته ها: مطابق توصیه های بهترین شواهد در بررسی متون، پنج گزینه ی سیاستی در کنترل و پیشگیری از تب دانگ منتقل شونده به وسیله ی آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس در ایران، در مطالعه ی حاضر ارائه شد. این گزینه ها عبارت اند از: 1. توسعه ی تحقیقات پایه، کاربردی و نوآوری؛ 2. تقویت ظرفیت و توانمندسازی انسانی، زیرساختی و سیستم سلامت در تمام بخش های مرتبط برای مراقبت، کنترل، پایش و ارزیابی؛ 3. تقویت هماهنگی و همکاری درون و برون سازمانی؛ 4. بسیج کردن و مشارکت جامعه برای کنترل منابع لاروی؛ 5. افزایش مقیاس عملکردها و ادغام ابزارها در مدیریت آن ها. استنتاج: به منظور افزایش تأثیر و تداوم سیاست ها، استفاده از رویکرد تلفیقی گزینه ها با حمایت مداوم مقامات مسئول (ملی، منطقه ای و محلی) توصیه می شود.

1سردبیر محترم بیماری تب دنگی با چهار سویه ویروس DEN-1، DEN-2، DEN-3، DEN-4 بوسیله گونه هایی از پشه های آئدس مهاجم زیستی ماده نظیر آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس به انسان منتقل می شود و در دنیا به سرعت در حال گسترش است. به نظر می رسد علل و عوامل افزاینده موارد بروز انفجاری این بیماری، به نحوی مرتبط با ناقلان این بیماری است. این عوامل عبارتند از: 1- گرمایش جهانی به دلیل فعالیت های انسانی و ایجاد شرایط مساعد زیست و تکثیر پشه های آئدس. 2-بارندگی های فصلی متعدد که باعث ایجاد زیستگاه های لاروی موقتی و مناسب برای پشه های آئدس می گردد. 3- وجود زیستگاه های لاروی متعدد برای پشه های آئدس؛ پشه های آئدس در هر جایی که آب راکد وجود دارد تخمگذاری می کنند: در تایر های مستعمل دور ریخته شده، در گلدان های شکسته و لوله های دریچه سپتیک تانک و حتی قوطی های کنسرو رها شده.  4- برخلاف سایر پشه ها که قبل از تخمگذاری فقط یک بار گزش و یک وعده خونخواری می کنند؛ پشه های آئدس مهاجم زیستی مخصوصا آئدس اجیپتی گزش های مکرر در طور روز دارند و گزش های متعدد و مکرر باعث انتقال بیشتر ویروس تب دنگی و بروز انفجاری آن می گردد...

سابقه و هدف: تب دانگ، یکی از بیماری های واگیر و ویروسی است که از طریق دو گونه پشة آئدس اجیپتی و پشة آئدس آلبوپیکتوس منتقل می شود و به سرعت در جهان در حال گسترش است. افزایش دمای کرة زمین، تغییرات اقلیمی و الگوی بارندگی و نیز گسترش شهرنشینی در اغلب نقاط دنیا بر گسترة انتشار گونه های مذکور مؤثر بوده و باعث گسترش مناطقی جدید برای حضور این گونه ها شده است. این در حالی است که بخشی از کشور ایران در برابر این گونه و حضور آن آسیب پذیر تلقی شده و لازم است گسترة انتشار احتمالی آن برای اجرای برنامه کنترل جمعیت این گونه مشخص شود. مدل های مطلوبیت زیستگاه مجموعه ای از مدل های الگوریتم مبنا هستند که قادرند پراکنش مکانی برای استقرار انواع گونه ها را پیش بینی کنند. هدف اصلی این پژوهش مدل سازی توزیع مکانی ناقلین این بیماری در ایران است که با توجه به نبود داده های ناقلین کافی در کشور، از داده های ناقلین موجود در سطح جهان و همچنین در سطح قارة آسیا، در دو مقیاس مختلف استفاده شد. از مهم ترین جنبه های نوآوری این پژوهش می توان به استفاده از لایة هتروژنتی به عنوان یک عامل کمکی برای تحلیل نقاط حضور و کاهش خودهمبستگی مکانی و به کارگیری و مقایسة دو مدل پراکنش گونة متکی به داده های حضور برای انتخاب روش مدل سازی بهینه اشاره کرد. مواد و روش ها: مدل های مورد استفاده در این پژوهش شامل روش آنتروپی بیشینه (MaxEnt) و یک نوع الگوریتم ژنتیک تحت عنوان گارپ (GARP) هستند. این مدل ها می توانند ارتباطات غیرخطی و اثرگذار بین گونه ها و متغیرهای محیطی را تشخیص دهند و آن ها را برای توسعة مدل های پیش بینی به کار گیرند. همچنین لایه های اطلاعاتی مورد نیاز شامل لایة نقاط حضور گونه ها و لایه های متغیرهای مستقل زیست محیطی هستند. در مجموع 2780 نقطة حضور برای هر دو گونه (1926: گونة آئدس اجیپتی و 854: گونة آئدس آلبوپیکتوس) با مراجعه به پایگاه های اطلاعاتی مختلف جمع آوری شد. به منظور کاهش خودهمبستگی مکانی بین داده های نقاط حضور ناقلین تب دانگ، لایة هتروژنتی توپوگرافی با استفاده از SDM toolbox در ArcGIS ساخته شد و نقاطی که از نظر ارتفاع دارای شرایط یکسانی هستند از فرایند مدل سازی حذف شدند. به منظور بررسی میزان همبستگی متغیرهای زیستی از تابع PCA در ArcGIS استفاده شد و متغیرهایی که میزان همبستگی بین آنها بالای 75/0 بود، از تحلیل حذف و متغیرهای تراکم جمعیت، اقلیم، تراکم پوشش گیاهی، ارتفاع و کربن آلی خاک لحاظ وارد مدل شدند. در نهایت با استفاده از روش آنتروپی بیشینه (MaxEnt) و یک نوع الگوریتم ژنتیک تحت عنوان گارپ (GARP) میزان مطلوبیت زیستگاهی در سطح جهان با قدرت تفکیک مکانی 5 کیلومتر برای هر دو گونه مدل سازی شد. با توجه به دقت بالای روش MaxEnt، با استفاده از این روش، مطلوبیت زیستگاهی قارة آسیا با قدرت تفکیک 900 متر برای هر دو گونه مدل سازی شد. نتایج و بحث: مقادیر سطح زیر منحنی (AUC) برای گونة آئدس اجیپتی 942/0 و برای گونة آئدس آلبوپیکتوس 948/0 محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان داد که استان های شمالی و جنوبی کشور مطلوبیت زیستگاهی بالاتری را برای هر دو گونه دارند، با این تفاوت که گونة آئدس اجیپتی در قسمت های جنوبی به سمت شرق در حاشیة دریایی عمان دارای احتمال پراکندگی بالاتری است. در پیاده سازی روش MaxEnt برای گونة آئدس آلبوپیکتوس، استان های موجود در غرب ایران نیز مطلوب تعیین شدند که این مهم در مقیاس کوچک تر به صورت درست مدل سازی نشده بود. در بهمن 1399 متأسفانه تعداد کمی پشه و تخم پشة آئدس اجیپتی در شهرستان بندر لنگه کشف شد که دقیقاً این پژوهش آن را پیش بینی کرده بود. نتیجه گیری: از نتایج این مطالعه می توان در راستای برنامه ریزی برای مدیریت جمعیت این حشرات ناقل برای کنترل بیماری هم زمان با پایش جمعیت ها در فصول اپیدمی استفاده کرد.

پشه های جنس آیدس به دلیل انتقال بیماری های خطرناک آربوویروسی اهمیت زیادی دارند. تب دانگ، زیکا، چیکونگونیا و تب زرد از جمله این بیماری ها هستند که در سال های اخیر به نگرانی جهانی در حوزه بهداشت و پزشکی تبدیل شده اند. کنترل ناقل در مقابله با این بیماری ها یک راهبرد کلیدی است و تحقیقات زیادی بر روی ناقلین این بیماری ها صورت می گیرد که این تحقیقات نیازمند پرورش ناقل در شرایط آزمایشگاهی قابل کنترل است. مهمترین عوامل فیزیکی در پرورش حشرات شامل دما، رطوبت و نور می باشند. این عوامل در انسکتاریوم بر اساس حشره مورد نظر تنظیم می شوند. انسکتاریوم محیط حساسی بوده و در طراحی آن باید نظافت و جلوگیری از آلودگی و حمله آفات و همچنین خروج و فرار حشرات پرورش یافته از کلنی در نظر گرفته شوند. چرخه زندگی پشه های آیدس شامل چهار مرحله تخم، لارو، شفیره و بالغ است که آشنایی با زیست شناسی و رفتار پشه در هر یک از مراحل در فرایند پرورش به ما کمک می کند. پشه های جنس آیدس از نظر نحوه تخم گذاری و خونخواری با سایر جنس های پشه ها تفاوت داشته و فرایند پرورش آن ها پیچیده تر است. در مطالعه حاضر طراحی انسکتاریوم و فرایند پرورش پشه های آیدس شامل تفریخ تخم، پرورش لارو، جداسازی و پرورش شفیره، پرورش بالغ، جمع آوری و ذخیره تخم مورد بررسی قرار می گیرد.

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه­ های متعلق به جنس آئدس منتقل می شود و با تب، سردرد، درد عضلانی و مفصلی و در موارد شدید با خونریزی و شوک مشخص می شود. این بیماری به عنوان یکی از بزرگترین تهدیدات بهداشت عمومی در قرن بیست و یکم شناخته شده است و به طور فزاینده ای در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در حال گسترش است. این مطالعه مروری با هدف بررسی ابعاد اپیدمیولوژیک تب دنگی در نیروهای نظامی انجام شد. نتایج نشان می دهد که پشه­ های متعلق به جنس آئدس به ویژه آئدس اجیپتی ناقل اصلی ویروس دنگی هستند و عوامل محیطی و انسانی در گسترش این بیماری نقش کلیدی دارند. پرسنل نظامی به دلیل اعزام به مناطق بومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند و شیوع بیماری در میان آن ­ها می تواند منجر به اختلال در ماموریت ها و هزینه های قابل توجه درمانی شود. بر اساس مطالعات انجام شده، سابقه ابتلا به تب دنگی در نیروهای نظامی در مناطق مختلف جهان از جمله ویتنام، سومالی و فیلیپین گزارش شده است. با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی، ایران نیز در معرض خطر ورود پشه های ناقل و شیوع تب دنگی قرار دارد. لذا، برنامه ریزی و اقدامات پیشگیرانه برای حفاظت از سلامت نیروهای نظامی و کنترل شیوع بیماری در کشور ضروری است.

تب دنگی ناشی از آربوویرس عمدتاً توسط پشه های آئدس منتقل می گردد و یک نگرانی مهم بهداشت عمومی در سراسر جهان است. گونه های مختلف جنس پشه آئدس که در انتقال ویروس دنگی نقش دارند شامل Aedes aegypti و Aedes albopictus، Aedes cinereus به دلیل توزیع گسترده آن در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری (در بیش از 140 کشور) به عنوان ناقلین کلیدی مطرح هستند و در ایران نیز به ویژه در مناطق جنوبی، جنوب شرقی و شمالی کشور پراکنش دارند. چالش های تشخیص تب دنگی شامل تمایز آن از سایر بیماری های تب دار و شناسایی علائم هشداردهنده دنگی شدید در اوایل دوره بیماری است. علائم و نشانه های تب دنگی شامل تب حاد، علائم هشداردهنده تب دنگی شدید و عوارض بالقوه است. سیر بالینی نیز شامل فاز تب، مرحله بحرانی، و مرحله بهبودی است. درک جامع تظاهرات و سیر بالینی، شاخص های پیش آگهی، الگوریتم های تشخیصی و روش های آزمایشگاهی برای تشخیص دقیق، طبقه بندی خطر و مدیریت بیماری اهمیت زیادی دارد. همچنین عدم وجود درمان های ضد ویروسی اختصاصی یا واکسن های ضد تب دنگی، مراقبت های حمایتی و درمان علامتی را برای مدیریت این بیماری ضروری می سازد. در مطالعه مروری حاضر در مدیریت تب دنگی، از مراقبت های حمایتی، مدیریت مایعات، داروهای ضد تب و ضد درد و درمان های ضد ویروسی بحث می شود. علاوه بر این، استراتژی های درمانی بالقوه آینده بررسی می گردد و اهمیت تشخیص زودهنگام و مداخله پزشکی فوری در بهبود پیامد بیماری برجسته می شود. همچنین اهداف ایمونولوژیک، پلتفرم های واکسن، کارازمایی های بالینی و چشم اندازهای آینده برای واکسیناسیون تب دنگی توصیف می گردد و استراتژی های پیشگیری با هدف قرار دادن پشه آئدس و چالش­های پیش رو ارایه می شود. به نظر می رسد با پذیرش رویکرد جامع و بین رشته ای، بتوان راه را برای پیشرفت های آینده در پیشگیری و مدیریت تب دنگی در زمینه انتقال پشه آئدس هموار نمود. برای مبارزه با تب دنگی و کاهش بار آن بر جمعیت های متاثر در سرتاسر جهان، به تلاش های تحقیقاتی مداوم، همکاری های مبتکرانه و آموزش بهداشت عمومی نیاز است.

سابقه و هدف: با توجه به اثرات بیماری تب دانگ بر سلامت افراد جامعه و نقش فاکتورهای آ ب وهوایی و محیطی بر شیوع این بیماری و هم چنین نبود اطلاعات کافی در این زمینه، این مطالعه مروری، اطلاعاتی در خصوص فاکتورهای موثر آب و هوایی و محیطی بر شیوع بیماری تب دانگ ارائه داده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، مقالات چاپ شده تا ابتدای آگوست سال 2022 میلادی به زبان انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفتند. این مقالات با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Scopus، Science Direct، PubMed، Web of Science و Google Scholar و با استفاده از کلیدواژه های فارسی نظیر «تب دانگ»، «ناقل دانگ»، «پشه ناقل»، «پشه آئدس»، «عوامل محیطی» و «عوامل آب وهوایی» و کلیدواژه های انگلیسی dengue fever» «، «dengue vector»، «vector mosquito»، «Aedes mosquito»، «Environmental factors» و «Climatic factors» به دست آمدند. هم چنین از نرم افزار مدیریت منابع Endnote X8 جهت سازماندهی، مطالعه عناوین و چکیده ها استفاده شد. یافته ها: با توجه به اثرات تغییرات محیطی بر جمعیت پشه و تأثیر متعاقب آن بر بروز تب دانگ، مطالعه حاضر نشان داد که تغییرات در عوامل اقلیمی از جمله دمای هوا، بارندگی و رطوبت بر فراوانی ناقلین بیماری دانگ تأثیر می گذارد. تغییر کاربری و پوشش زمین می تواند با تغییر اکولوژی محلی بر جمعیت پشه ها و انتقال بیماری دانگ تاثیر بگذارد. پسماند های خانگی و تجمع آن ها در اطراف منازل مسکونی نیز به عنوان آلاینده های زیست محیطی نیز می توانند مقدار قابل توجهی آب را در خود نگه دارند و به عنوان زیستگاه لارو پشه هایی مانند گونه های آئدس محسوب شوند. استنتاج: تجزیه و تحلیل عوامل اقلیمی و محیطی نشان داده است که عوامل محیطی و تغییرات آب و هوایی می توانند در بروز بیماری تب دانگ موثر باشند.

1زمینه و هدف: پشه  آئدس آلبوپیکتوس، معروف به ببر آسیایی، یکی از مهم ترین ناقلین بیماری های ویروسی مانند تب دنگی، زیکا، چیکونگونیا و تب زرد در جهان است. این پشه به دلیل قدرت سازگاری بالا با محیط های مختلف، به سرعت در مناطق جدید گسترش می یابد و می تواند تهدیدی جدی برای سلامت عمومی باشد. روش کار: در این مطالعه، نمونه برداری از پشه های بالغ و لاروهای سن سه و چهار خانواده کولیسیده از تاریخ 15 اردیبهشت تا 17 آبان 1403 در 294 نقطه سراسر استان اردبیل انجام شد. نمونه ها، شامل پشه های بالغ و لارو، از مناطق شهری، روستایی و حاشیه شهرها جمع آوری و شناسایی شدند. گونه های مختلف پشه های جمع آوری شده با استفاده از کلیدهای شناسایی معتبر تعیین گونه شدند. یافته ها: در مجموع 7675 نمونه پشه جمع آوری شد که 97.31 درصد لارو و 2.68 درصد بالغ بودند. چهار جنس  آئدس (1.08%)، آنوفل (0.75%)، کولکس (68.46%) و کولیسیتا (29.7%) شناسایی گردید. گونه  آئدس آلبوپیکتوس برای نخستین بار به صورت تخم، لارو و بالغ از داخل لاستیک های دپو شده در یک تعمیرگاه ماشین های سنگین در شهرستان بیله سوار شناسایی و گزارش آن توسط وزارت بهداشت تأیید شد. اکثریت نمونه های  آئدس آلبوپیکتوس در مناطق روستایی و از زیستگاه های مصنوعی جمع آوری شدند. نتیجه گیری: این مطالعه برای نخستین بار حضور  آئدس آلبوپیکتوس، ناقل مهم تب دنگی، را در شمال غرب ایران (بیله سوار) تأیید کرد. شناسایی این گونه در زیستگاه های مصنوعی مانند لاستیک های مستعمل، اهمیت توجه به مدیریت این منابع و تقویت برنامه های پایش و کنترل ناقلین را نشان می دهد.

مقدمه: با توجه به شیوع ویروس زیکا در 47 کشور دنیا و عوارض خطرناک آن و احتمال بروز آن در ایران، با افزایش مسافرت به منطقه اندمیک برزیل به دلیل المپیک ریو دوژانیرو سال 2016 و از سویی وجود پشه آئدس در کشورمان، آشنایی و معرفی ویروس زیکا اهمیت می یابد.هدف: هدف از این مطالعه آشنایی با ویروس زیکا می باشد.مواد و روش ها: مقاله حاضر یک مقاله مروری بوده که از جستجوی اینترنتی در سایت های CDC، Sid، Google Schoolar، Google در سال 2016 جمع آوری شده است.یافته ها: از آنجایی که ویروس زیکا از طرف سازمان بهداشت جهانی یک فوریت معرفی شده و با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله به آشنایی با ویروس، بیماری، علائم، تشخیص، درمان، راه کارهای پیشگیری و توصیه برای زنان باردار و نحوه ارزیابی آن ها و جنین پرداخته شده است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به راه های انتقال متنوع ویروس زیکا، مناسب بودن کشورمان برای انتشار ویروس، افزایش مسافرت به مناطق شایع نیاز به غربالگری مسافران بازگشتی از مناطق شایع، پیشگیری و آموزش مناسب در زمینه پیشگیری از انتشار ویروس در کشورمان ضروری می باشد.